ای دل عبث مخور غم دنیــا را فکرت مکن نیامده فـــردا را
این دشت، خوابگاه شهیدان است فرصت شمار وقت تماشــــا را
از عمر رفته نیز شمــــاری کن مشمار جَدی و عقرب و جوزا را
آرامشی ببخش توانی گــــــــر یک دردمند خاطر شیــــــــدا را
ای دوست تاکـه دسترسی داری حاجت برآر اهل تمنّـــــــــــا را
زیرا که جُستن دل مسکینـــان شایان سعادتی است تـــوانا را
مریم بسی به نام بود، لیــکن رتبت یکی است مـریم عذرا را
خود رای می نباش که خود رایی راند از بهشت آدم و حـــوا را
پاکی گزین که راستی و پاکــــی بر چرخ بر فراشت مسیحا را
علم است میوه شاخه هستی را فضل است پایه مقصد والا را
نیکو نکوست، غازه و گلگـــونه نبود نیاز چهره زیبـــــــــــــا را
ای نیک با بدان منشین هرگــز! خوش نیست وصله جامه دیبا را
ای آن که راستی به من آمــوزی خـــود در ره کج از چه نهی پا را
خون یتیـــــم در کشی و خواهی باغ بهشت و سایه طوبی را؟
نیکی چه کرده ایم که تا روزی نیکو دهند مزد عمــــل ما را؟
برداشتیم مهره رنگیـــــــــن را بگذاشتیم لـــــؤلـــــؤی لالا را
........................................................(لغت نامه)........................................................
ای دل = ای عزیز من. ای جان من عبث = بیهوده. فکرت مکن ... = در فکر آینده ات نباش. غصه آینده ات را نخور. جَدی = ستاره قطبی. مشمار جدی و عقرب و جوزا را = فکر اینکه در ماه های آینده چنین و چنان خواهم کرد نباش. آرزوهای دور و دراز نداشته باش. یک دردمند خاطر شیدا را = یک نیازمند بیچاره و محتاج را.اهل تمنّا = نیازمندان. فقرا. شایان = قابل توجه. رتبت یکی است ... = حضرت مریم (س) فقط یکی است و منحصر به فرد است. برچرخ برفراشت مسیحا را = حضرت عیسی را عروج داد و به آسمان برد. غازه = سرخاب. گلگونه. ضرور = لازم. نیازمند. خوش نیست وصله ... = برای لباس فاخر، وصله بد شایستگی ندارد. دوستی با آدمهای بد وصله نا هماهنگی است. طوبی = درختی در بهشت که در تمام خانه های بهشتیان یک شاخه از آن وجود دارد. برداشتیم مهره رنگین ... = زرق و برق های دنیا را انتخاب کردیم و آخرت را از دست دادیم.